POMNIK NAGROBNY MONTELUPICH

Manierystyczny nagrobek Montelupich między wyjściem z prezbiterium, a cyborium po drugiej stronie łuku tęczy. Za jego twórcę uchodzi nieznany z nazwiska mistrz z kręgu wybitnego architekta i rzez_biarza włoskiego, działającego również na Wawelu, Santi Gucciego. Nagrobek zbudowano z marmuru, piaskowca i alabastru. Jego budowę rozpoczął Sebastian Montelupi dla swej zmarłej żony Urszuli z Hassów (Bazów) w 1588 roku, a po jego śmierci (1600) uzupełnił go jego Siostrzeniec, Walerian Montelupi najpierw dla Sebastiana, później dla swojej zony Anny z Moreckich (+ 1609) i dla siebie (+ 1613). Centralną część pomnika tworzą rzeźbione półpostacie wyżej wymienionych zmarłych (od lewej; Sebastian. Urszula. Walerian i Anna). Nad nimi nasady z herbami i alegorycznymi wyobrażeniami Roztropności (na południowej ścianie prezbiterium) oraz Męstwa i Powściągliwości (na ścianie luku tęczy). Cokół nagrobka stanowią czterosiedziskowe stalle z arkadowymi zapieckami.